For nearly 13 years, pain and struggle persisted.
Throughout this time, the vessel carrying the memory of the late Ari Putsch weathered the stormy seas of challenging treatments and indescribable anguish.
The name "Aharon Leib ben Hentsha Miriam" was present in every prayer, in every heartfelt intention, during early Shabbat observance, and when reciting the Song of Songs with deep devotion.
Throughout these years, Ari's parents stood by him, navigating the turbulent waters. They embarked on a transcontinental journey to seek extended treatment in the United States. Their ship rocked between grueling therapies and the hope they clung to, between flowing tears and a longing heart, and between uplifting progress and agonizing setbacks.
Countless prayers were uttered, warm tears were shed, and God observed, tallying and gathering the tears, the prayers, the pleas, and the cries. No prayer was in vain; each one provided support and strength.
In the end –
After 13 years of unimaginable suffering, Hashem called Ari home.
Ari was taken like a beautiful flower at the height of its bloom, a young man of 19 years.
His devoted parents, who had remained by his side throughout these years, selflessly put their lives on hold, sacrificing their personal desires with incredible nobility and embracing their fate with love.
With aching hearts, they accepted the judgment that had been revealed to them in its entirety.
The sorrow remains raw and profound.
Yet the parents ask for one thing—their souls yearn for this request.
The late Ari was called to join the Heavenly Yeshiva before he had the chance to marry and have children.
They plead that, just as we all came together to weep, pray, and implore on Ari's behalf, we shall now unite and participate in the dedication of a Sefer Torah to establish a lasting legacy for him.
And we, all of us,
We will not stand idly by.
We will adopt a Torah portion, a panel, or a page in the Torah scroll in memory of the late Ari.
We will honor his memory, and this scroll will serve as a tribute to the young man, the late Aharon Leib Putsch, who left this world free from suffering.
- - -
באלד דרייצן יאר פון ליידעניש!
דרייצן יאר וואס די שיף פון ארי פוטש ז"ל, וואקלט זיך אין שטורעמישע כוואליעס פון שווערע און אויסמיטשנדע מעדעצינישע באהאנדלונגען, דורכגייענדיג א פיין וואס איז נישט מעגליך צו באשרייבן.
דרייצן יאר וואס דער נאמען "אהרן לייב בן הענטשא מרים" איז געזאגט געווארן ביי יעדער תפילה, קבלה טובה, מקבל שבת זיין אפאר מינוט פריער, אדער ביים זאגן שיר השירים מיט כוונה.
דרייצן יאר וואס ארי'ס עלטערן האבן אים נישט פארלאזט אין זיינע שווערסטע מינוטן. לאנגע רייזעס איבערן שטורעמישן אקעאן פארנדיג קיין אמעריקע פאר באהאנדלונגען, זענען עדות איבער די שיף וואס האט זיך געוואקלט צווישן פיין און האפענונג, און ווידעראמאל פיין. צווישן ענערגעטישע פארשריט, און פיינפולע פארערגערונג.
אומצאליגע תפילות זענען געזאגט געווארן, הייסע טרערן זענען געפלאסן, און דער באשעפער הערט אוודאי און נעמט צוזאם די אלע הייליגע געבעטן. קיין שום תפילה גייט נישט צוגרונד, און יעדע ווארט וואס א איד רעדט צום באשעפער טוט אוודאי אויף דאס זייניגע.
צום סוף...
נאך דרייצן יאר פון אומבאשרייבליכע מיטמאכענישן, דודי ירד לגנו ללקוט את ארי.
ארי ז"ל איז פארשניטן געווארן ווי א בליענדע רויז אין איר הויכפונקט פון שפראצונג, זייענדיג בלויז ניינצן יאר אלט.
די איבערגעגעבענע עלטערן וועלכע זענען געשטאנען צו זיין זייט דורכאויס די אלע יארן, און אוועקגעגעבן זייער גאנצע לעבן מיט א וואונדערליכע געטריישאפט, אויפגעבנדיג אויף זייער פערזענליכע געברויכן פארן וואוילזיין פון זייער קינד, האבן אנגענומען דעם גזר דין באהבה רבה. מיט א קאכעדיג הארץ האבן זיי אנגענומען דעם מידת הדין וואס האט זיך אנטפלעקט צו זיי מיטן פולסטן קראפט.
דער וואונד איז נאך פריש, און דאס געוויין איז א טיפע.
איין זאך בעטן די עלטערן מיטן גאנצן נשמה. ארי ז"ל איז פריצייטיג נתבקש געווארן לישיבה של מעלה אנע איבערלאזן קינדער אויף דער וועלט.
זיי בעטן אז פונקט אזויווי מיר האבן זיך צוזאמגענומען צו וויינען און שרייען פאר ארי'ס ערהוילונג, אט אזוי זאלן מיר זיך צוזאמנעמען אנטיילצונעמען אין א הכנסת ספר תורה כדי צו פאראייביגן זיין נאמען.
און אונז אלע, וועלן זיי נישט אפזאגן. מיר וועלן נישט שטיין אינדערזייט, נאר נעמען א פרשה, א יריעה, אדער א עמוד אינעם ספר תורה וואס וועט געשריבן ווערן לע"נ ארי ז"ל.
מיר וועלן פאראייביגן זיין נאמען, והיה הספר הזה לזיכרון הבחור היניק אהרן לייבפוטש ז"ל, וועלכער איז נפטר געווארן ליידנדיג יסורים נוראים.
ואומר לך בדמייך – חיי!
